Hoi,
Net de eerste draaidag achter de rug van mijn eindwerk. Man man man, met alles wat er fout is gelopen, is het toch nog een mooi resultaat geworden voor de eerste dag. En uit uw fouten kunt ge leren dus dat is ook weer uiterst handig omdat ik dan weer wa bijgeleerd heb vandaag. Anyway, voor diegenen die absoluut niet weten over wat mijn eindwerk gaat, het gaat over Benito Mussolini en het neofascisme. Ik word hier onthaald als een echte giornalista, zowat iedereen weet hier van mijn bestaan af :) (altijd al is beroemd willen zijn) en echt iedereen is bereid om iets te zeggen. Niet altijd voor de camera spijtig genoeg. Ik ben vandaag gratis gaan eten omdat de 'landlady' mij zogezegd kende, tof voor haar, maar ik kende haar ni. Ik heb korting gekregen op alles, en iedereen komt aan mij vragen wie ik ben, wat ik doe en waarom ik het doe. Als ze mij vragen of ik zelf communist ben, moet ik ze het antwoord altijd schuldig blijven. Ik kan moeilijk zeggen hoe ik over Benito Mussolini denk. Maar ik raad iedereen aan om het eens te doen, naar hier te komen, en een andere kant van de geschiedenis te leren kennen. De Italiaanse kant van de geschiedenis. De mensen die ik vandaag ontmoet heb, zijn niet extreem, ze hebben een eigen ideologie en zijn gepassioneerd door het fascisme. Het is geen obsessie, het is hun uiting van de ontevredenheid die ze hebben jegens het beleid van de huidige regering. En eigenlijk alle regeringen na Mussolini. Ze ontvangen mij hier met open armen, wat beter was dan ik had gehoopt, want ik dacht dat ze mij hier rauw zouden lusten. Een meisje met een grote camera, ik dacht dat ze mij hier zouden lynchen ofzo.
Soit, deze morgen was er een misviering op het kerkhof. Die ik dus door omstandigheden gemist heb, deze middag ben ik met een bende fascisten naar een restaurant gegaan, die daar gingen eten. Ik heb daar niet gegeten, dat gaat niet zo goed met zo een camera van veel gewicht op uw schouder. In de namiddag wilde ik de uitbater van de grootste souvenirwinkel gaan interviewen, die een beetje raar is en ik moet die dus absoluut hebben in mijn reportage. Maar wegens een grote volkstoeloop, was dat onmogelijk. Toen zijn we (Inge is hier mee in Italie om te helpen met mijn eindwerk, waarvoor nog eens mijn dank) naar het museum geweest waar we goed onthaald werden. Een paar interviews gedaan, maar de batterijen waren veel te snel plat dus moesten we het opgeven voor vandaag. Vanavond zijn we nog maar eens uitgenodigd om mee te gaan eten en, uhum, vieren. En morgen wordt er nog meer volk verwacht als vandaag, er is een mars van de Piazza tot het kerkhof, en normaal wordt het een beetje gevaarlijk morgen :). Alles voor het vak é :).
Ik hou jullie nog wel op de hoogte, ws zal dat pas maandag zijn want ik ga het veel te druk hebben de komende 24 uur.
Groetjes,
Cristina
Saturday, April 28, 2007
Saturday, April 21, 2007
Caldo!!!!
Ciao,
Het is hier warm. Niet te doen. Maar ik mag ni klagen ze. Ik denk dat ik nog nooit van mijn leven zo bruin heb gezien als nu. Voor sommigen lijk ik dan mss ni bruin, maar ik wordt normaal ni gemakkelijk bruin :). En nu dus wel. Dat is nu ook ni zo moeilijk met een paar weken zo'n stralend weer. In Belgie verwacht ge dan dat het nu toch is zou moeten gaan regenen, en ik heb mij er ook al een paar keer op betrapt dat ik dat dacht. Maar ni dus é, al een paar weken geen regen meer gezien :). Ik heb zelfs al gezwommen. Allé, nee eigenlijk ni, ik ben al in het zwembad geweest.
Anyway, daarstraks al het eerste deel van mijn valies gepakt. De broer van Ann is met de auto en die vertrekt maandag terug naar huis. Dus heb ik al een deel gepakt om mee te geven. Deed wel een beetje pijn ze, allé je, ik ben hier nu al bijna drie maanden en ik ben het hier al zo gewoon geworden :) en ik wil nog altijd ni echt naar huis.
De hoogtepunten van deze week waren er weinig, we zijn heel de tijd met onze artikels bezig geweest en we hebben ook heel wat tijd aan het zwembad doorgebracht. Maar het allerbeste hoogtepunt deze week waren toch wel de pannenkoeken (of is het nu pannekoeken). De broer van Ann had zo'n paar pakken pannekoekenbeslag bij. En da heeft gesmaakt!!!! Staat ook al op mijn lijstje om te doen als ik terug in Belgie ben ze :). Samen me frietjes eten, filet pur eten... En het lijstje wordt nog langer ze :).
Soit voor de rest niet veel te vertellen eigenlijk, ik ga een plons in het zwembad nemen en nog wa voor school werken!
Ciao,
Cristina.
Het is hier warm. Niet te doen. Maar ik mag ni klagen ze. Ik denk dat ik nog nooit van mijn leven zo bruin heb gezien als nu. Voor sommigen lijk ik dan mss ni bruin, maar ik wordt normaal ni gemakkelijk bruin :). En nu dus wel. Dat is nu ook ni zo moeilijk met een paar weken zo'n stralend weer. In Belgie verwacht ge dan dat het nu toch is zou moeten gaan regenen, en ik heb mij er ook al een paar keer op betrapt dat ik dat dacht. Maar ni dus é, al een paar weken geen regen meer gezien :). Ik heb zelfs al gezwommen. Allé, nee eigenlijk ni, ik ben al in het zwembad geweest.
Anyway, daarstraks al het eerste deel van mijn valies gepakt. De broer van Ann is met de auto en die vertrekt maandag terug naar huis. Dus heb ik al een deel gepakt om mee te geven. Deed wel een beetje pijn ze, allé je, ik ben hier nu al bijna drie maanden en ik ben het hier al zo gewoon geworden :) en ik wil nog altijd ni echt naar huis.
De hoogtepunten van deze week waren er weinig, we zijn heel de tijd met onze artikels bezig geweest en we hebben ook heel wat tijd aan het zwembad doorgebracht. Maar het allerbeste hoogtepunt deze week waren toch wel de pannenkoeken (of is het nu pannekoeken). De broer van Ann had zo'n paar pakken pannekoekenbeslag bij. En da heeft gesmaakt!!!! Staat ook al op mijn lijstje om te doen als ik terug in Belgie ben ze :). Samen me frietjes eten, filet pur eten... En het lijstje wordt nog langer ze :).
Soit voor de rest niet veel te vertellen eigenlijk, ik ga een plons in het zwembad nemen en nog wa voor school werken!
Ciao,
Cristina.
Saturday, April 14, 2007
Countdown...
Hoi hoi,
Uhm, wat is er allemaal gebeurd de voorbije week. Let me see...
Vorig weekend was het hier een zoete inval van Belgen. Donderdag waren Wendy en Sofie aangekomen, twee Belgische studenten die vorige jaar ongeveer dezelfde stage deden, en zaterdag is er zowel familie van Evy gekomen als vrienden van Ann.
Anyway, zaterdag avond stond er een avondje feesten op het programma. We gingen normaal met zijn zevenen, naar Essenza, een discotheek vlak bij Siena. We wilden er altijd al eens naartoe gaan maar omdat het voor ons te ver gelegen is, zijn we er nog nooit niet geraakt. Soit, dat was dus gesloten. Want het was de dag voor Pasen en da leeft hier nogal bij de Italianen (denk aan nachtmissen, processies, enz...) Dus gingen Wendy, Sofie, Evy en ik naar Siena om eens te zien wat daar geopend was. Uit betrouwbare bronnen had ik vernomen dat Fortezza, een soort club, open was dus reden we daar naartoe. Wat bleek, ook gesloten. Hebben we een paar knapperds op straat aangesproken die ons aanraadden om naar de Campo te gaan omdat daar nog veel volk zat. Uiteindelijk zijn we even naar Barone Rosso gegaan, om te zien of er iets te doen was en om ons favoriete café aan wendy en Sofie te laten zien. Bleek dat het zaterdag daar toch niet zo gezellig is (denk aan Italianen die meteen aan uw tafeltje komen staan en beginnen te zeveren over vanalles... en ze waren nog geeneens ni knap) en zijn we dus gewoon even op de Campo iets gaan drinken. En er was nog enorm veel volk, maar we zijn toch op tijd naar huis gegaan ze.
Zondag met Pasen hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben wel paaseitjes gekregen die de mama van ann had gegeven toen ze hier op vakantie was en ook van Koen, een vriend van Ann. Danku in ieder geval, het bracht de Paasstemming er toch een beetje in. 'S avonds hadden we afgesproken met Paolo (extreem knappe neef van Giovanni) om iets te gaan drinken in Cortona. En die had dus al zijn vrienden meegenomen dus uiteindelijk stonden we er maar gewoon bij. We hebben de avond afgesloten in een discotheek in Cortona, en geloof het of niet, even voelde ik mij terug in de Link in Westmalle. Ik hoop dat da genoeg wilt zeggen :).
Maandag hebben we afscheid genomen van Wendy en Sofie en zijn we 's avonds naar onze docent mevr. Daems geweest om de teksten die we tot nu toe al hadden te verbeteren te overlopen.
Voor de rest was het iegenlijk een gewone week met wachten, wachten en nog is wachten. Woensdag zijn we terug naar Barone Rosso gegaan, maar het sloeg wat tegen. En voor de rest hebben we veel in het zonnetje gelegen en zijn we allemaal vrij verbrand.
Soit, binnen drie weken ben ik dus terug thuis. En ik ben er al veel te veel mee bezig, wat dus soms een domper op de feestvreugde ze. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken, en het is hier zo enorm vlug gegaan. Maar ja aan alle mooie liedjes komt een einde, en aan de mooiste het vlugst zeker é. In ieder geval, ga ik nog genieten van mij drie weken hier en ga ik er nog het beste van maken, en binnen drie weken kan ik jullie allemaal (of de meesten toch :)) terug zien.
Ciao,
Cristina
p.s. Céline ik mis u ook ze :), nog ff volhouden
p.p.s. Dank u papa van Evy, voor de magazines en de Ice Tea :)
Uhm, wat is er allemaal gebeurd de voorbije week. Let me see...
Vorig weekend was het hier een zoete inval van Belgen. Donderdag waren Wendy en Sofie aangekomen, twee Belgische studenten die vorige jaar ongeveer dezelfde stage deden, en zaterdag is er zowel familie van Evy gekomen als vrienden van Ann.
Anyway, zaterdag avond stond er een avondje feesten op het programma. We gingen normaal met zijn zevenen, naar Essenza, een discotheek vlak bij Siena. We wilden er altijd al eens naartoe gaan maar omdat het voor ons te ver gelegen is, zijn we er nog nooit niet geraakt. Soit, dat was dus gesloten. Want het was de dag voor Pasen en da leeft hier nogal bij de Italianen (denk aan nachtmissen, processies, enz...) Dus gingen Wendy, Sofie, Evy en ik naar Siena om eens te zien wat daar geopend was. Uit betrouwbare bronnen had ik vernomen dat Fortezza, een soort club, open was dus reden we daar naartoe. Wat bleek, ook gesloten. Hebben we een paar knapperds op straat aangesproken die ons aanraadden om naar de Campo te gaan omdat daar nog veel volk zat. Uiteindelijk zijn we even naar Barone Rosso gegaan, om te zien of er iets te doen was en om ons favoriete café aan wendy en Sofie te laten zien. Bleek dat het zaterdag daar toch niet zo gezellig is (denk aan Italianen die meteen aan uw tafeltje komen staan en beginnen te zeveren over vanalles... en ze waren nog geeneens ni knap) en zijn we dus gewoon even op de Campo iets gaan drinken. En er was nog enorm veel volk, maar we zijn toch op tijd naar huis gegaan ze.
Zondag met Pasen hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben wel paaseitjes gekregen die de mama van ann had gegeven toen ze hier op vakantie was en ook van Koen, een vriend van Ann. Danku in ieder geval, het bracht de Paasstemming er toch een beetje in. 'S avonds hadden we afgesproken met Paolo (extreem knappe neef van Giovanni) om iets te gaan drinken in Cortona. En die had dus al zijn vrienden meegenomen dus uiteindelijk stonden we er maar gewoon bij. We hebben de avond afgesloten in een discotheek in Cortona, en geloof het of niet, even voelde ik mij terug in de Link in Westmalle. Ik hoop dat da genoeg wilt zeggen :).
Maandag hebben we afscheid genomen van Wendy en Sofie en zijn we 's avonds naar onze docent mevr. Daems geweest om de teksten die we tot nu toe al hadden te verbeteren te overlopen.
Voor de rest was het iegenlijk een gewone week met wachten, wachten en nog is wachten. Woensdag zijn we terug naar Barone Rosso gegaan, maar het sloeg wat tegen. En voor de rest hebben we veel in het zonnetje gelegen en zijn we allemaal vrij verbrand.
Soit, binnen drie weken ben ik dus terug thuis. En ik ben er al veel te veel mee bezig, wat dus soms een domper op de feestvreugde ze. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken, en het is hier zo enorm vlug gegaan. Maar ja aan alle mooie liedjes komt een einde, en aan de mooiste het vlugst zeker é. In ieder geval, ga ik nog genieten van mij drie weken hier en ga ik er nog het beste van maken, en binnen drie weken kan ik jullie allemaal (of de meesten toch :)) terug zien.
Ciao,
Cristina
p.s. Céline ik mis u ook ze :), nog ff volhouden
p.p.s. Dank u papa van Evy, voor de magazines en de Ice Tea :)
Wednesday, April 4, 2007
ZIA Cristina
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
...
ff om jullie te laten weten dat ik gisteren 3 april rond 6.30u tante ben geworden van Ennio Quaglia, een enorm lief schattig jongeske dat het geluk heeft gehad om met geboren te worden tijdens een Good Hair Day :)
Eerste foto staat op mijn fotopage, er komen er ongetwijfeld nog!
En ondertussen moet ik het ook alleen met de foto's doen omdat ik op 1500 km van huis zit en niet terug kan :(, en ge kunt jullie allemaal wel voorstellen hoe graag ik nu naar huis wil...
Dus als er nog mensen Sara gaan bezoeken in het moederhuis, neemt dan nen bos bloemen mee in mijne naam :), of schrijft mijne naam mee op da kaartje in ieder geval.
En Sara, VERGEET GEEN SUIKERBONEN OVER TE HOUDEN è :), please please please
Geniet van het 'boeleke', vertroetel en verwent het al maar goe nu, dat ik het eens zo hard kan verwennen als ik binnen een maandje thuis ben.
Proficiat Sara, en mama die nu ineens Oma is (héhé :P) en papa die nu ineens Nonno is (Héhé) en Laura die meter is enzo en Elisa ook ze :). Blijf maar veel foto's doorsturen en hou mij op de hoogte van alles é :)
Anayway, auguri :)
Bacino, Zia Cristina oftewel tante Cristina (ik vraag mij af wanneer dat hij da volledig ga kunnen uitspreken :))
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
...
ff om jullie te laten weten dat ik gisteren 3 april rond 6.30u tante ben geworden van Ennio Quaglia, een enorm lief schattig jongeske dat het geluk heeft gehad om met geboren te worden tijdens een Good Hair Day :)
Eerste foto staat op mijn fotopage, er komen er ongetwijfeld nog!
En ondertussen moet ik het ook alleen met de foto's doen omdat ik op 1500 km van huis zit en niet terug kan :(, en ge kunt jullie allemaal wel voorstellen hoe graag ik nu naar huis wil...
Dus als er nog mensen Sara gaan bezoeken in het moederhuis, neemt dan nen bos bloemen mee in mijne naam :), of schrijft mijne naam mee op da kaartje in ieder geval.
En Sara, VERGEET GEEN SUIKERBONEN OVER TE HOUDEN è :), please please please
Geniet van het 'boeleke', vertroetel en verwent het al maar goe nu, dat ik het eens zo hard kan verwennen als ik binnen een maandje thuis ben.
Proficiat Sara, en mama die nu ineens Oma is (héhé :P) en papa die nu ineens Nonno is (Héhé) en Laura die meter is enzo en Elisa ook ze :). Blijf maar veel foto's doorsturen en hou mij op de hoogte van alles é :)
Anayway, auguri :)
Bacino, Zia Cristina oftewel tante Cristina (ik vraag mij af wanneer dat hij da volledig ga kunnen uitspreken :))
Saturday, March 31, 2007
Finalmente
Hoi,
Eerst en vooral mijn excuses dat het zo lang geleden is dat ik nog iets gepost heb. Maar ik heb het druk gehad, eindelijk ff een drukke week :).
Ik zal beginnen bij het begin, vorige week woensdag was het weer dikke feest, zoals elke woensdag maar er is niks speciaal gebeurd dus ga ik jullie er niet mee lastig vallen.
Vrijdagavond is mijne papa aangekomen. En net vrijdag had Giovanni gebeld of hij nog eens even mocht langskomen, nu moet je weten dat dat ongeveer 10 dagen geleden was dat we van hem nog iets hadden gehoord. Uiteindelijk was hij nog even langsgekomen, en daarna zijn Evy, mijn papa en ik gaan uiteten. Ann was er niet bij omdat zij met haar bezoek was gaan eten.
En ik heb superlekker gegeten, da was een restaurant... Niet te doen, in Belgie betaalt ge uw eigen daar blauw aan maar hier in Italie dus ni. We kregen al een glaasje spumanti aangeboden toen we aan tafel plaatsnamen en de ober was uiterst vriendelijk. Ik ga ni alles vertellen wat ik gegeten heb, maar geloof mij dat ik super gelukkig was toen ze kwamen vragen hoe mijn vlees gebakken moest worden :D, de meeste restaurants hier gebruiken de term 'saignant' zo goed als nooit en ik had al zo lang zin in een 'filet pur' die dus saignant gebakken was :D. In ieder geval, van het voorgerecht tot het dessert en natuurlijk ook de wijn heeft het mij enorm gesmaakt!
Zaterdag ben ik dan een 'gira' gaan doen met ons papa. Hij had mij vrijdag gezegd dat hij geen wekker ging zetten dus had ik pas tegen half tien telefoon verwacht, maar hij belde al om half negen :D, anyway ik was direct wakker ze. We hebben Monterrigione, San Gimignano en Colle di Val d'Elsa bezocht. Stuk voor stuk enorm prachtige stadjes. Vooral San Gimignano beviel mij wel, maar ons papa denkt dat ik het er zo tof vond omdat er zoveel winkeltjes waren :). En hij heeft bewijzen die tegen mij kunnen gebruikt worden dus moet ik hem een beetje gelijk geven :). Nee echt, deze stadjes zijn minder bekend, maar zeker een bezoekje waard als je ooit in de Toscaanse streek komt.
Die avond heeft hij ons dan meegenomen om pizza te gaan eten in Torrita di Siena, ook al zo mooi. Het was de avond voor de 'Palio dei Sommari' wat eigenlijk een beetje zoals de gewone Palio is in Siena, maar dan met ezels. En die palio wordt al een dag van tevoren, dus zaterdag, gestart. Dit houdt in dat elk 'district' van Torrita di Siena, een opvoering doet met vaandels. Er was enorm veel volk en het was ook leuk om te zien, alleen spijtig dat het weer niet echt meezat.
En dan zondag is mijne papa terug vertrokken é, langs deze weg toch nog is ff mercikes voor die twee dagen é papa, het was gezellig.
Zaterdag hebben we ook kennis gemaakt met enkele oud-studenten van de KHM die hier vier jaar geleden zaten om een stage te doen. Ze waren speciaal voor de Palio afgezakt naar Torrita. Spijtig genoeg hebben ze ons zondagochtend gebeld met de mededeling dat de Palio was uitgesteld vanwege het slechte weer.
Zondagnamiddag zijn we dan met hen iets gaan drinken en 's avonds zijn we dan nog eens gaan eten. Het was eigenlijk leuk om eens kennis te maken met oud-studenten van de KHM en om te weten hoe zij het hier ervaren hebben vier jaar geleden.
En dan maandag, ja maandag weer niks gedaan é. Want Giovanni had gezegd dat hij zaterdag al Ann en Evy kwam halen en dat we dan maandag nog een opdracht gingen hebben, maar dien hebben we dus toen ni gehoord of gezien. Toen we zelf besloten om op onderzoek uit te gaan en eventueel volledig vrijwillig interviewpjes wilden gaan doen, was het zo hard aan het regenen, dat niemand er door zou gaan.
Dinsdag was het dan weer een gewone Siena dag en les en woensdag ook het normale é, feestje in Barone Rosso :). Weer enorm gezellig maar niks speciaal. Ik ben wel woensdag even een kijkje gaan nemen op de markt in Siena. Ook zeker de moeite waard om is te doen, dat is een superlange markt, met overal koopjes en enorm veel mensen. Het deed mij een beetje denken aan de eerste soldendag bij ons in Belgie, zo druk en hectisch was het daar.
Donderdag zijn we op tijd naar huis gegaan en op tijd gaan slapen want voor vrijdag hadden we een uitstap gepland. We zijn naar Rome geweest gisteren, en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn zusje, ons Laura, te verrassen want die was daar op Italiereis. Ik had daar echt veel moeite voor gedaan om ze te verrassen, maar ze was er al van op de hoogte :). Maar toch was ze blij da ze mij zag hoor. (of kon ze goed doen alsof :P) We zijn toen even met haar en haar vriendinnen gaan eten, maar daarna moest ze terug bij de groep aansluiten en zijn wij verder gaan kuieren door Rome.
We hebben eigenlijk voornamelijk het oude gedeelte gezien; het Colosseum, het Forum, de Trevifontein (die weer een stuk gestegen is in waarde door al het geld dat we erin hebben gegooid, enkel om onze wensen te doen uitkomen :D), het Pantheon, Piazza Navona en de Spaanse Trappen. Die je bijna niet kon zien omdat er zoveel toeristen rondhingen.
Het was maar één dag in Rome en daarom enorm vermoeiend omdat je toch zoveel mogelijk gezien wilt hebben, maar het was zeker de moeite waard.
En deze morgen, zijn we er eindelijk goed ingevlogen voor onze stage. Op drie uur tijd een paar bezoeken gedaan die ons zeker 3 artikels kunnen opleveren. Wat dus al een hele vooruitgang is. Nu maar hopen dat we dit tempo kunnen blijven aanhouden en dan komt dat allemaal uiteindelijk toch nog in orde.
Ciao,
Cristina
Eerst en vooral mijn excuses dat het zo lang geleden is dat ik nog iets gepost heb. Maar ik heb het druk gehad, eindelijk ff een drukke week :).
Ik zal beginnen bij het begin, vorige week woensdag was het weer dikke feest, zoals elke woensdag maar er is niks speciaal gebeurd dus ga ik jullie er niet mee lastig vallen.
Vrijdagavond is mijne papa aangekomen. En net vrijdag had Giovanni gebeld of hij nog eens even mocht langskomen, nu moet je weten dat dat ongeveer 10 dagen geleden was dat we van hem nog iets hadden gehoord. Uiteindelijk was hij nog even langsgekomen, en daarna zijn Evy, mijn papa en ik gaan uiteten. Ann was er niet bij omdat zij met haar bezoek was gaan eten.
En ik heb superlekker gegeten, da was een restaurant... Niet te doen, in Belgie betaalt ge uw eigen daar blauw aan maar hier in Italie dus ni. We kregen al een glaasje spumanti aangeboden toen we aan tafel plaatsnamen en de ober was uiterst vriendelijk. Ik ga ni alles vertellen wat ik gegeten heb, maar geloof mij dat ik super gelukkig was toen ze kwamen vragen hoe mijn vlees gebakken moest worden :D, de meeste restaurants hier gebruiken de term 'saignant' zo goed als nooit en ik had al zo lang zin in een 'filet pur' die dus saignant gebakken was :D. In ieder geval, van het voorgerecht tot het dessert en natuurlijk ook de wijn heeft het mij enorm gesmaakt!
Zaterdag ben ik dan een 'gira' gaan doen met ons papa. Hij had mij vrijdag gezegd dat hij geen wekker ging zetten dus had ik pas tegen half tien telefoon verwacht, maar hij belde al om half negen :D, anyway ik was direct wakker ze. We hebben Monterrigione, San Gimignano en Colle di Val d'Elsa bezocht. Stuk voor stuk enorm prachtige stadjes. Vooral San Gimignano beviel mij wel, maar ons papa denkt dat ik het er zo tof vond omdat er zoveel winkeltjes waren :). En hij heeft bewijzen die tegen mij kunnen gebruikt worden dus moet ik hem een beetje gelijk geven :). Nee echt, deze stadjes zijn minder bekend, maar zeker een bezoekje waard als je ooit in de Toscaanse streek komt.
Die avond heeft hij ons dan meegenomen om pizza te gaan eten in Torrita di Siena, ook al zo mooi. Het was de avond voor de 'Palio dei Sommari' wat eigenlijk een beetje zoals de gewone Palio is in Siena, maar dan met ezels. En die palio wordt al een dag van tevoren, dus zaterdag, gestart. Dit houdt in dat elk 'district' van Torrita di Siena, een opvoering doet met vaandels. Er was enorm veel volk en het was ook leuk om te zien, alleen spijtig dat het weer niet echt meezat.
En dan zondag is mijne papa terug vertrokken é, langs deze weg toch nog is ff mercikes voor die twee dagen é papa, het was gezellig.
Zaterdag hebben we ook kennis gemaakt met enkele oud-studenten van de KHM die hier vier jaar geleden zaten om een stage te doen. Ze waren speciaal voor de Palio afgezakt naar Torrita. Spijtig genoeg hebben ze ons zondagochtend gebeld met de mededeling dat de Palio was uitgesteld vanwege het slechte weer.
Zondagnamiddag zijn we dan met hen iets gaan drinken en 's avonds zijn we dan nog eens gaan eten. Het was eigenlijk leuk om eens kennis te maken met oud-studenten van de KHM en om te weten hoe zij het hier ervaren hebben vier jaar geleden.
En dan maandag, ja maandag weer niks gedaan é. Want Giovanni had gezegd dat hij zaterdag al Ann en Evy kwam halen en dat we dan maandag nog een opdracht gingen hebben, maar dien hebben we dus toen ni gehoord of gezien. Toen we zelf besloten om op onderzoek uit te gaan en eventueel volledig vrijwillig interviewpjes wilden gaan doen, was het zo hard aan het regenen, dat niemand er door zou gaan.
Dinsdag was het dan weer een gewone Siena dag en les en woensdag ook het normale é, feestje in Barone Rosso :). Weer enorm gezellig maar niks speciaal. Ik ben wel woensdag even een kijkje gaan nemen op de markt in Siena. Ook zeker de moeite waard om is te doen, dat is een superlange markt, met overal koopjes en enorm veel mensen. Het deed mij een beetje denken aan de eerste soldendag bij ons in Belgie, zo druk en hectisch was het daar.
Donderdag zijn we op tijd naar huis gegaan en op tijd gaan slapen want voor vrijdag hadden we een uitstap gepland. We zijn naar Rome geweest gisteren, en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn zusje, ons Laura, te verrassen want die was daar op Italiereis. Ik had daar echt veel moeite voor gedaan om ze te verrassen, maar ze was er al van op de hoogte :). Maar toch was ze blij da ze mij zag hoor. (of kon ze goed doen alsof :P) We zijn toen even met haar en haar vriendinnen gaan eten, maar daarna moest ze terug bij de groep aansluiten en zijn wij verder gaan kuieren door Rome.
We hebben eigenlijk voornamelijk het oude gedeelte gezien; het Colosseum, het Forum, de Trevifontein (die weer een stuk gestegen is in waarde door al het geld dat we erin hebben gegooid, enkel om onze wensen te doen uitkomen :D), het Pantheon, Piazza Navona en de Spaanse Trappen. Die je bijna niet kon zien omdat er zoveel toeristen rondhingen.
Het was maar één dag in Rome en daarom enorm vermoeiend omdat je toch zoveel mogelijk gezien wilt hebben, maar het was zeker de moeite waard.
En deze morgen, zijn we er eindelijk goed ingevlogen voor onze stage. Op drie uur tijd een paar bezoeken gedaan die ons zeker 3 artikels kunnen opleveren. Wat dus al een hele vooruitgang is. Nu maar hopen dat we dit tempo kunnen blijven aanhouden en dan komt dat allemaal uiteindelijk toch nog in orde.
Ciao,
Cristina
- Als er dus mannen zijn die dit lezen en ooit van plan zijn mij, Evy of Ann ten huwelijk willen vragen: Trevifontein :). En de plaats voor de huwelijksfoto's is ook al bekend :P. Maar we lopen ni te had van stapel ze ;).
- Ah ja, Sara, de laatste loodjes wegen het zwaarst, maar als uw zoontje (en dus mijn neefje waar ik lievelings tante van word :)) er is, gaat ge er eens zoveel plezier aan hebben! Ik wens u in ieder geval langs deze weg al veel succes en sterkte enzo :).
- Onze terugvlucht is geboekt, en we landen om 14.30 in Eindhoven op 3 mei. Al mijn fans zijn welkom om mij op te wachten :P.
Tuesday, March 20, 2007
Il 'Duce'
Oi,
Ik zal nog eens een update geven van vorige week é. Want ik kan veronderstellen dat jullie raaaazend benieuwd zijn naar mij avonturen ;).
Ik zal beginnen bij woensdag. Het was prachtig weer, waardoor we heel de tijd op de campo hebben gelegen. Met als gevolg, verbrand natuurlijk :). Met als gevolg van het gevolg, dat ik een beetje dronken was 's avonds. Voor de volwassenen die meelezen, mijn excuses, maar blijkbaar kan je maar weinig alcohol verdragen als je een rode huidskleur hebt. (sorry mama en sorry papa en iedereen die het aanbelangt :D).
Maar het was wel een fijne avond.
Donderdag ben ik even naar een feest rond Saint Patricks Day geweest. Zo met Ierse muziek en veel Guiness bier. Maar Guiness bier is zo mijn ding niet dus heb ik het maar bij cola gehouden :).
En dan vrijdag, vroeg opgestaan want Predappio is een heel eind van hier. We hadden geen Panda als auto, maar een Smart Forfour. We moesten wel enorm voorzichtig zijn want de franchise van dat autootje lag enorm hoog. Het bedrag was er eentje met 4 cijfertjes. Maar ik was in het gezelschap van twee ervaren en voorzichtige chauffeurs, Koen en Louis, beiden Belgen. De rit duurde ongeveer vier uur, wat dus wel langer was dan we hadden verwacht want eigenlijk wilden we nog langs de zee gaan omdat het prachtig weer was. Anyway, toen we daar dus aankwamen na een vrij vermoeiende tocht (denk aan haarspeldbochtjes en bergen), moesten we nog zoeken waar alles gelegen was. Het viel mij toen al op dat de mensen enorm behulpzaam waren om toeristen de weg te wijzen naar het graf van Mussolini (ook wel il Duce genaamd). Over een paar dagen zet ik de foto's online en heb je een beter beeld van het graf, maar ik vond het maar een beetje vies. Voor ons, Belgen, is dat een slechte mens geweest, maar voor vele Italianen dus niet. Zeker niet de mensen die daar wonen.
Na het bezoek aan het kerkhof, zijn we even iets gaan eten, waarop we vervolgens naar het geboortehuis van Mussolini zijn geweest. Niet zo speciaal want dat is enkel geopend in de zomervakantie.
Nu is er ook nog een Mussolini museum op ongeveer 10 kilometer van Predappio. Dat was zo eigenlijk zijn levenshuis. En toen kreeg ik eigenlijk pas de kriebels. Toen ik mij voorstelde aan de mensen die het souvenirwinkeltje aan het museum uitbaatten en hen vertelde dat ik mijn eindwerk over Mussolini ging doen, waren ze laaiend enthousiast. Ik kreeg er langs alle kanten informatie in mijn handen geduwd. Op zich wel handig natuurlijk, maar toch raar.
We hebben ook ff een toer gedaan rond het museum, en het viel mij op dat onze gids constant bezig was over Il Duce, en over het 'mirakel van het fascistisch regime onder zijn bewind'. Het was gewoon akelig, alles is eigenlijk nog niet zo lang geleden gebeurd.
Onze gids was vroeger trouwes een vrijwillige soldaat geweest voor Mussolini, dus mss is het toch niet zo verrassend.
Maar toch, het doet u nadenken over bepaalde dingen en ik werd er ff stil van. En als ik stil ben, is het al erg ze :).
Uiteindelijk was het al veel te laat om nog naar de zee te rijden want de zon begon al onder te gaan. Dus zijn we heel even naar Ravenna gegaan. Fijn en gezellig stadje, maar spijtig genoeg waren de meeste bezienswaardigheden al gesloten toen we daar aankwamen.
Ik was in ieder geval heel content dat ik 's avonds in mijn bedje kon gaan liggen, want het was wel een vermoeiende dag. De volgende dag, zaterdag, moesten Koen en ik de auto gaan terugbrengen naar Pisa. Dus was het eigenlijk weer een drukke en vermoeiende dag omdat ik maar liefst vier uur en half onderweg naar huis ben geweest vanuit Pisa.
Zondag en maandag waren weer saai, want we hebben niets meer gehoord van onze opdrachtgevers. Dus hebben we maar wat gewerkt voor school.
Gisteren is de mama van Ann aangekomen met enkele vrienden en ik wil haar langs deze weg toch even bedanken voor de Humo's, P's, Flairs, Story's en Tv Familie's. Zo blijven we toch nog op de hoogte van alle gossip in Belgie (we mogen niet té ver achterstaan é :P). En natuurlijk ook dank voor al het lekkers en de ontbrekende seizoenen van Friends. Wat tijdens deze koude en regenachtige dagen (jaja, het is hier precies Belgie) enorm handig is. Ik hoop dat het wel wat beter weer wordt, want anders valt hun vakantie letterlijk in het water.
Zaterdag komt mijne papa. Kan ik nog eens wat fotootjes zien van mijn allerkleinste zusje :). En gewoon ook nog ff iemand van mijn familie zien :).
Ik ga trouwes proberen deze week nog eens wat fotootjes online te zetten, maar mijn USB stick heeft het begeven, dus zoek ik nog een alternatieve oplossing.
Anyway, laat af en toe eens iets horen vanuit het belgenlandje. Ik weet in ieder geval al wat ik ga eten als ik terugben :), diegene die het volledig juist raadt, mag mij vergezellen :P.
Ciao!
Céline, ik kan ni reageren op uw blog, die doe raar! Anyway, hoop dat ik u gauw nog eens tegenkom op MSN :P, en geniet ervan enzo. En ik weet al waar we kunnen gaan eten als ge terugbent. Het is in de noorderkempen ;), en Sien heeft al gezegd da ze meegaat :)
Ik zal nog eens een update geven van vorige week é. Want ik kan veronderstellen dat jullie raaaazend benieuwd zijn naar mij avonturen ;).
Ik zal beginnen bij woensdag. Het was prachtig weer, waardoor we heel de tijd op de campo hebben gelegen. Met als gevolg, verbrand natuurlijk :). Met als gevolg van het gevolg, dat ik een beetje dronken was 's avonds. Voor de volwassenen die meelezen, mijn excuses, maar blijkbaar kan je maar weinig alcohol verdragen als je een rode huidskleur hebt. (sorry mama en sorry papa en iedereen die het aanbelangt :D).
Maar het was wel een fijne avond.
Donderdag ben ik even naar een feest rond Saint Patricks Day geweest. Zo met Ierse muziek en veel Guiness bier. Maar Guiness bier is zo mijn ding niet dus heb ik het maar bij cola gehouden :).
En dan vrijdag, vroeg opgestaan want Predappio is een heel eind van hier. We hadden geen Panda als auto, maar een Smart Forfour. We moesten wel enorm voorzichtig zijn want de franchise van dat autootje lag enorm hoog. Het bedrag was er eentje met 4 cijfertjes. Maar ik was in het gezelschap van twee ervaren en voorzichtige chauffeurs, Koen en Louis, beiden Belgen. De rit duurde ongeveer vier uur, wat dus wel langer was dan we hadden verwacht want eigenlijk wilden we nog langs de zee gaan omdat het prachtig weer was. Anyway, toen we daar dus aankwamen na een vrij vermoeiende tocht (denk aan haarspeldbochtjes en bergen), moesten we nog zoeken waar alles gelegen was. Het viel mij toen al op dat de mensen enorm behulpzaam waren om toeristen de weg te wijzen naar het graf van Mussolini (ook wel il Duce genaamd). Over een paar dagen zet ik de foto's online en heb je een beter beeld van het graf, maar ik vond het maar een beetje vies. Voor ons, Belgen, is dat een slechte mens geweest, maar voor vele Italianen dus niet. Zeker niet de mensen die daar wonen.
Na het bezoek aan het kerkhof, zijn we even iets gaan eten, waarop we vervolgens naar het geboortehuis van Mussolini zijn geweest. Niet zo speciaal want dat is enkel geopend in de zomervakantie.
Nu is er ook nog een Mussolini museum op ongeveer 10 kilometer van Predappio. Dat was zo eigenlijk zijn levenshuis. En toen kreeg ik eigenlijk pas de kriebels. Toen ik mij voorstelde aan de mensen die het souvenirwinkeltje aan het museum uitbaatten en hen vertelde dat ik mijn eindwerk over Mussolini ging doen, waren ze laaiend enthousiast. Ik kreeg er langs alle kanten informatie in mijn handen geduwd. Op zich wel handig natuurlijk, maar toch raar.
We hebben ook ff een toer gedaan rond het museum, en het viel mij op dat onze gids constant bezig was over Il Duce, en over het 'mirakel van het fascistisch regime onder zijn bewind'. Het was gewoon akelig, alles is eigenlijk nog niet zo lang geleden gebeurd.
Onze gids was vroeger trouwes een vrijwillige soldaat geweest voor Mussolini, dus mss is het toch niet zo verrassend.
Maar toch, het doet u nadenken over bepaalde dingen en ik werd er ff stil van. En als ik stil ben, is het al erg ze :).
Uiteindelijk was het al veel te laat om nog naar de zee te rijden want de zon begon al onder te gaan. Dus zijn we heel even naar Ravenna gegaan. Fijn en gezellig stadje, maar spijtig genoeg waren de meeste bezienswaardigheden al gesloten toen we daar aankwamen.
Ik was in ieder geval heel content dat ik 's avonds in mijn bedje kon gaan liggen, want het was wel een vermoeiende dag. De volgende dag, zaterdag, moesten Koen en ik de auto gaan terugbrengen naar Pisa. Dus was het eigenlijk weer een drukke en vermoeiende dag omdat ik maar liefst vier uur en half onderweg naar huis ben geweest vanuit Pisa.
Zondag en maandag waren weer saai, want we hebben niets meer gehoord van onze opdrachtgevers. Dus hebben we maar wat gewerkt voor school.
Gisteren is de mama van Ann aangekomen met enkele vrienden en ik wil haar langs deze weg toch even bedanken voor de Humo's, P's, Flairs, Story's en Tv Familie's. Zo blijven we toch nog op de hoogte van alle gossip in Belgie (we mogen niet té ver achterstaan é :P). En natuurlijk ook dank voor al het lekkers en de ontbrekende seizoenen van Friends. Wat tijdens deze koude en regenachtige dagen (jaja, het is hier precies Belgie) enorm handig is. Ik hoop dat het wel wat beter weer wordt, want anders valt hun vakantie letterlijk in het water.
Zaterdag komt mijne papa. Kan ik nog eens wat fotootjes zien van mijn allerkleinste zusje :). En gewoon ook nog ff iemand van mijn familie zien :).
Ik ga trouwes proberen deze week nog eens wat fotootjes online te zetten, maar mijn USB stick heeft het begeven, dus zoek ik nog een alternatieve oplossing.
Anyway, laat af en toe eens iets horen vanuit het belgenlandje. Ik weet in ieder geval al wat ik ga eten als ik terugben :), diegene die het volledig juist raadt, mag mij vergezellen :P.
Ciao!
Céline, ik kan ni reageren op uw blog, die doe raar! Anyway, hoop dat ik u gauw nog eens tegenkom op MSN :P, en geniet ervan enzo. En ik weet al waar we kunnen gaan eten als ge terugbent. Het is in de noorderkempen ;), en Sien heeft al gezegd da ze meegaat :)
Tuesday, March 13, 2007
Che casino!
Hoi hoi,
Okè, op twee dagen tijd is er een beetje meer gebeurd dan vorige week :). En ik ga jullie daar nu ff van op de hoogte houden, want ik ben pas zondag terug beschikbaar via internet. De reden komen jullie zo dadelijk wel te weten.
Laten we beginnen met gisteren. Normaal hadden we dus gisteren onze eerste opdracht van onze stage. Let op het woordje normaal. Paola, één van de verantwoordelijken die ons helpt met onze stage, kwam ons om kwart na negen halen voor ons eerste interview te gaan doen. Dus om kwart na negen stonden wij klaar. Dan moesten we even naar Sinalunga, een dorpje op 6 km van hier, om brochures te gaan halen. Giovanni, onze opdrachtgever, ging ons daar normaal opwachten. Nu, dien was er dus niet é. Nu zijn we het al gewoon dat we op hem moeten wachten, gemiddelde wachttijd bij hem is momenteel ongeveer 45 min. Dus uiteindelijk zijn we brochures ergens gaan halen. Maar dan moesten we nog naar een restaurant in ons dorpje om een interview af te leggen. We waren er 45 min te laat. Dus voor gesloten deuren en geen interview.
Omdat het nog vroeg was en we toch nog iets nuttig wilden doen met onze dag, besloten we een uitstapje te doen naar Arezzo, wat zowat het shoppingparadijs in de buurt is :). Maar natuurlijk, staakten die bussen gisteren! Dus geraakten we nergens. En toen kwam Bruno in het verhaal. Bruno is een aardige, gepensioneerde man die verantwoordelijk is voor het internetlokaal en het wel zag zitten om drie bevallige dames (wij dus :D) naar Arezzo te brengen. En dat ligt dus wel op 50 km van hier é. Dus heeft die ons naar daar gebracht, ondertussen aan het praten geweest over Tracy Chapman. Diene mens is daar zot van, en volledig terecht, maar verstond natuurlijk geen bal van wat er gezongen werd. Dus hebben we dat in ons beste Italiaans uitgelegd :).
Kwamen we aan in Arezzo, bleek dat die winkels maandag pas openen om 15.30u. Nu vraag ik u. welk shoppingparadijs opent er pas om 15.30! Enfin soit, het wa mooi weer dus zijn we maar even in het park gaan liggen en hebben we iets aan ons kleurtje gedaan :).
Uiteraard zijn we even gaan shoppen. Allé ja, shoppen... Windowshoppen :). Heb wel een boek gekocht met als titel I LOVE SHOPPING... vond het wel toepasselijk en het is zelfs in het Italiaans :). Ah ja, ben ook nog verliefd geworden... Op een handtas, maar die is voor binnenkort wegens iets te duur.
Tegen 7 u was het wel eens tijd om naar huis terug te gaan. En vermits de bussen normaal terug zouden beginnen rijden vanaf 15.30, besloten we het erop te wagen de bus te pakken want die stopt zo praktisch voor onze deur. Dus zaten we daar op de bus te wachten, en te wachten, en te wachten... Aan drie buschauffeurs gevraagd of ze wel kwam, en die verzekerden ons ervan dat die nog wel ging komen opdagen. Alle bussen reden immers. Uiteindelijk was er na een uur wachten, een buschauffeur die ons erop wees dat dat zowat de enige bus was die nog staakte! Echt é, maar dan krijgde dus iets ze :). Hij wou ons wel na zijn uren ff naar huis doen... NI DUS!
Dus de trein dan maar é, nu is da dus ni zoals bij ons é. Spoor zes ligt naast spoor vijf, maar ge moet zlef over spoor vijf wandelen om naar spoor zes te gaan. Enorm gezellig... NI DUS en dan zit ge daar dus tussen twee treinen é, op een stuk grond van 1,5m. Enfin soit, het was wel een coole trein. Kwamen we in Sinalunga aan, hopend dat we een taxi konden vinden want de bussen naar Bettolle reden dan al lang ni meer. Toen we om 21.10u daar waren, bleek dat de bar gesloten was. En dat was dus onze eingste kans op vervoer naar huis é. Waren we in een ander café gaan horen voor een taxidienst, maar da zou 250 euro gekost hebben want die moest van ver komen. En dat is dus wel wat veel voor 6 km. Ff ter verduidelijking, te voet gaan is hier geen optie, ze zijn hier zuinig met verkeerslichten en minder zuinig met hun snelheid. Uiteindelijk echt iedereen gebeld die we kennen om ons te komen halen, en zoals meestal het geval is op zo'n dagen, nam er niemand op. Uiteindelijk toch iemand te pakken gekregen. Man, ik was blij dat ik thuis was...
Oké, dan vandaag dus normaal onze tweede (of eigenlijk eerste) opdracht, eerste afspraak om 11 uur. Komt dien mens daar aan, beweert dien dat er helemaal geen afspraak was! Allé ja... ff om een voorbeeld te geven. Maar de tweede afspraak was dus wel in orde :) en ons eerste interview was dus geboren.
En voor de rest hebben we in het zonnetje gelegen op de campo, en daar is mijn rode kleurtje het resultaat van :). Anyway, de plannen voor de rest van de week: woensdag erasmusfeestje, zoals altijd :P, donderdag blijf ik heel de dag in Siena, want vrijdag ga ik naar Predappio, info verzamelen voor mijn eindwerk. En het is zowat 3 uur rijden, en vermits het dicht aan de zee ligt, gaan we waarschijnlijk ff 'nen bain du soleil' doen. We zijn Koen en ik. Koen is een Belgische jongen die ik hier heb leren kennen, en die wilt meegaan. We gaan met een gehuurde auto, ne Panda :), kei schattige autootjes.
Allora, ik ga jullie eens laten, want moet nog inpakken enzo en vrouwelijke dingen doen :P.
Bacio e abbraccio,
Cristina
Okè, op twee dagen tijd is er een beetje meer gebeurd dan vorige week :). En ik ga jullie daar nu ff van op de hoogte houden, want ik ben pas zondag terug beschikbaar via internet. De reden komen jullie zo dadelijk wel te weten.
Laten we beginnen met gisteren. Normaal hadden we dus gisteren onze eerste opdracht van onze stage. Let op het woordje normaal. Paola, één van de verantwoordelijken die ons helpt met onze stage, kwam ons om kwart na negen halen voor ons eerste interview te gaan doen. Dus om kwart na negen stonden wij klaar. Dan moesten we even naar Sinalunga, een dorpje op 6 km van hier, om brochures te gaan halen. Giovanni, onze opdrachtgever, ging ons daar normaal opwachten. Nu, dien was er dus niet é. Nu zijn we het al gewoon dat we op hem moeten wachten, gemiddelde wachttijd bij hem is momenteel ongeveer 45 min. Dus uiteindelijk zijn we brochures ergens gaan halen. Maar dan moesten we nog naar een restaurant in ons dorpje om een interview af te leggen. We waren er 45 min te laat. Dus voor gesloten deuren en geen interview.
Omdat het nog vroeg was en we toch nog iets nuttig wilden doen met onze dag, besloten we een uitstapje te doen naar Arezzo, wat zowat het shoppingparadijs in de buurt is :). Maar natuurlijk, staakten die bussen gisteren! Dus geraakten we nergens. En toen kwam Bruno in het verhaal. Bruno is een aardige, gepensioneerde man die verantwoordelijk is voor het internetlokaal en het wel zag zitten om drie bevallige dames (wij dus :D) naar Arezzo te brengen. En dat ligt dus wel op 50 km van hier é. Dus heeft die ons naar daar gebracht, ondertussen aan het praten geweest over Tracy Chapman. Diene mens is daar zot van, en volledig terecht, maar verstond natuurlijk geen bal van wat er gezongen werd. Dus hebben we dat in ons beste Italiaans uitgelegd :).
Kwamen we aan in Arezzo, bleek dat die winkels maandag pas openen om 15.30u. Nu vraag ik u. welk shoppingparadijs opent er pas om 15.30! Enfin soit, het wa mooi weer dus zijn we maar even in het park gaan liggen en hebben we iets aan ons kleurtje gedaan :).
Uiteraard zijn we even gaan shoppen. Allé ja, shoppen... Windowshoppen :). Heb wel een boek gekocht met als titel I LOVE SHOPPING... vond het wel toepasselijk en het is zelfs in het Italiaans :). Ah ja, ben ook nog verliefd geworden... Op een handtas, maar die is voor binnenkort wegens iets te duur.
Tegen 7 u was het wel eens tijd om naar huis terug te gaan. En vermits de bussen normaal terug zouden beginnen rijden vanaf 15.30, besloten we het erop te wagen de bus te pakken want die stopt zo praktisch voor onze deur. Dus zaten we daar op de bus te wachten, en te wachten, en te wachten... Aan drie buschauffeurs gevraagd of ze wel kwam, en die verzekerden ons ervan dat die nog wel ging komen opdagen. Alle bussen reden immers. Uiteindelijk was er na een uur wachten, een buschauffeur die ons erop wees dat dat zowat de enige bus was die nog staakte! Echt é, maar dan krijgde dus iets ze :). Hij wou ons wel na zijn uren ff naar huis doen... NI DUS!
Dus de trein dan maar é, nu is da dus ni zoals bij ons é. Spoor zes ligt naast spoor vijf, maar ge moet zlef over spoor vijf wandelen om naar spoor zes te gaan. Enorm gezellig... NI DUS en dan zit ge daar dus tussen twee treinen é, op een stuk grond van 1,5m. Enfin soit, het was wel een coole trein. Kwamen we in Sinalunga aan, hopend dat we een taxi konden vinden want de bussen naar Bettolle reden dan al lang ni meer. Toen we om 21.10u daar waren, bleek dat de bar gesloten was. En dat was dus onze eingste kans op vervoer naar huis é. Waren we in een ander café gaan horen voor een taxidienst, maar da zou 250 euro gekost hebben want die moest van ver komen. En dat is dus wel wat veel voor 6 km. Ff ter verduidelijking, te voet gaan is hier geen optie, ze zijn hier zuinig met verkeerslichten en minder zuinig met hun snelheid. Uiteindelijk echt iedereen gebeld die we kennen om ons te komen halen, en zoals meestal het geval is op zo'n dagen, nam er niemand op. Uiteindelijk toch iemand te pakken gekregen. Man, ik was blij dat ik thuis was...
Oké, dan vandaag dus normaal onze tweede (of eigenlijk eerste) opdracht, eerste afspraak om 11 uur. Komt dien mens daar aan, beweert dien dat er helemaal geen afspraak was! Allé ja... ff om een voorbeeld te geven. Maar de tweede afspraak was dus wel in orde :) en ons eerste interview was dus geboren.
En voor de rest hebben we in het zonnetje gelegen op de campo, en daar is mijn rode kleurtje het resultaat van :). Anyway, de plannen voor de rest van de week: woensdag erasmusfeestje, zoals altijd :P, donderdag blijf ik heel de dag in Siena, want vrijdag ga ik naar Predappio, info verzamelen voor mijn eindwerk. En het is zowat 3 uur rijden, en vermits het dicht aan de zee ligt, gaan we waarschijnlijk ff 'nen bain du soleil' doen. We zijn Koen en ik. Koen is een Belgische jongen die ik hier heb leren kennen, en die wilt meegaan. We gaan met een gehuurde auto, ne Panda :), kei schattige autootjes.
Allora, ik ga jullie eens laten, want moet nog inpakken enzo en vrouwelijke dingen doen :P.
Bacio e abbraccio,
Cristina
Subscribe to:
Posts (Atom)
