Hoi,
Net de eerste draaidag achter de rug van mijn eindwerk. Man man man, met alles wat er fout is gelopen, is het toch nog een mooi resultaat geworden voor de eerste dag. En uit uw fouten kunt ge leren dus dat is ook weer uiterst handig omdat ik dan weer wa bijgeleerd heb vandaag. Anyway, voor diegenen die absoluut niet weten over wat mijn eindwerk gaat, het gaat over Benito Mussolini en het neofascisme. Ik word hier onthaald als een echte giornalista, zowat iedereen weet hier van mijn bestaan af :) (altijd al is beroemd willen zijn) en echt iedereen is bereid om iets te zeggen. Niet altijd voor de camera spijtig genoeg. Ik ben vandaag gratis gaan eten omdat de 'landlady' mij zogezegd kende, tof voor haar, maar ik kende haar ni. Ik heb korting gekregen op alles, en iedereen komt aan mij vragen wie ik ben, wat ik doe en waarom ik het doe. Als ze mij vragen of ik zelf communist ben, moet ik ze het antwoord altijd schuldig blijven. Ik kan moeilijk zeggen hoe ik over Benito Mussolini denk. Maar ik raad iedereen aan om het eens te doen, naar hier te komen, en een andere kant van de geschiedenis te leren kennen. De Italiaanse kant van de geschiedenis. De mensen die ik vandaag ontmoet heb, zijn niet extreem, ze hebben een eigen ideologie en zijn gepassioneerd door het fascisme. Het is geen obsessie, het is hun uiting van de ontevredenheid die ze hebben jegens het beleid van de huidige regering. En eigenlijk alle regeringen na Mussolini. Ze ontvangen mij hier met open armen, wat beter was dan ik had gehoopt, want ik dacht dat ze mij hier rauw zouden lusten. Een meisje met een grote camera, ik dacht dat ze mij hier zouden lynchen ofzo.
Soit, deze morgen was er een misviering op het kerkhof. Die ik dus door omstandigheden gemist heb, deze middag ben ik met een bende fascisten naar een restaurant gegaan, die daar gingen eten. Ik heb daar niet gegeten, dat gaat niet zo goed met zo een camera van veel gewicht op uw schouder. In de namiddag wilde ik de uitbater van de grootste souvenirwinkel gaan interviewen, die een beetje raar is en ik moet die dus absoluut hebben in mijn reportage. Maar wegens een grote volkstoeloop, was dat onmogelijk. Toen zijn we (Inge is hier mee in Italie om te helpen met mijn eindwerk, waarvoor nog eens mijn dank) naar het museum geweest waar we goed onthaald werden. Een paar interviews gedaan, maar de batterijen waren veel te snel plat dus moesten we het opgeven voor vandaag. Vanavond zijn we nog maar eens uitgenodigd om mee te gaan eten en, uhum, vieren. En morgen wordt er nog meer volk verwacht als vandaag, er is een mars van de Piazza tot het kerkhof, en normaal wordt het een beetje gevaarlijk morgen :). Alles voor het vak é :).
Ik hou jullie nog wel op de hoogte, ws zal dat pas maandag zijn want ik ga het veel te druk hebben de komende 24 uur.
Groetjes,
Cristina
Saturday, April 28, 2007
Saturday, April 21, 2007
Caldo!!!!
Ciao,
Het is hier warm. Niet te doen. Maar ik mag ni klagen ze. Ik denk dat ik nog nooit van mijn leven zo bruin heb gezien als nu. Voor sommigen lijk ik dan mss ni bruin, maar ik wordt normaal ni gemakkelijk bruin :). En nu dus wel. Dat is nu ook ni zo moeilijk met een paar weken zo'n stralend weer. In Belgie verwacht ge dan dat het nu toch is zou moeten gaan regenen, en ik heb mij er ook al een paar keer op betrapt dat ik dat dacht. Maar ni dus é, al een paar weken geen regen meer gezien :). Ik heb zelfs al gezwommen. Allé, nee eigenlijk ni, ik ben al in het zwembad geweest.
Anyway, daarstraks al het eerste deel van mijn valies gepakt. De broer van Ann is met de auto en die vertrekt maandag terug naar huis. Dus heb ik al een deel gepakt om mee te geven. Deed wel een beetje pijn ze, allé je, ik ben hier nu al bijna drie maanden en ik ben het hier al zo gewoon geworden :) en ik wil nog altijd ni echt naar huis.
De hoogtepunten van deze week waren er weinig, we zijn heel de tijd met onze artikels bezig geweest en we hebben ook heel wat tijd aan het zwembad doorgebracht. Maar het allerbeste hoogtepunt deze week waren toch wel de pannenkoeken (of is het nu pannekoeken). De broer van Ann had zo'n paar pakken pannekoekenbeslag bij. En da heeft gesmaakt!!!! Staat ook al op mijn lijstje om te doen als ik terug in Belgie ben ze :). Samen me frietjes eten, filet pur eten... En het lijstje wordt nog langer ze :).
Soit voor de rest niet veel te vertellen eigenlijk, ik ga een plons in het zwembad nemen en nog wa voor school werken!
Ciao,
Cristina.
Het is hier warm. Niet te doen. Maar ik mag ni klagen ze. Ik denk dat ik nog nooit van mijn leven zo bruin heb gezien als nu. Voor sommigen lijk ik dan mss ni bruin, maar ik wordt normaal ni gemakkelijk bruin :). En nu dus wel. Dat is nu ook ni zo moeilijk met een paar weken zo'n stralend weer. In Belgie verwacht ge dan dat het nu toch is zou moeten gaan regenen, en ik heb mij er ook al een paar keer op betrapt dat ik dat dacht. Maar ni dus é, al een paar weken geen regen meer gezien :). Ik heb zelfs al gezwommen. Allé, nee eigenlijk ni, ik ben al in het zwembad geweest.
Anyway, daarstraks al het eerste deel van mijn valies gepakt. De broer van Ann is met de auto en die vertrekt maandag terug naar huis. Dus heb ik al een deel gepakt om mee te geven. Deed wel een beetje pijn ze, allé je, ik ben hier nu al bijna drie maanden en ik ben het hier al zo gewoon geworden :) en ik wil nog altijd ni echt naar huis.
De hoogtepunten van deze week waren er weinig, we zijn heel de tijd met onze artikels bezig geweest en we hebben ook heel wat tijd aan het zwembad doorgebracht. Maar het allerbeste hoogtepunt deze week waren toch wel de pannenkoeken (of is het nu pannekoeken). De broer van Ann had zo'n paar pakken pannekoekenbeslag bij. En da heeft gesmaakt!!!! Staat ook al op mijn lijstje om te doen als ik terug in Belgie ben ze :). Samen me frietjes eten, filet pur eten... En het lijstje wordt nog langer ze :).
Soit voor de rest niet veel te vertellen eigenlijk, ik ga een plons in het zwembad nemen en nog wa voor school werken!
Ciao,
Cristina.
Saturday, April 14, 2007
Countdown...
Hoi hoi,
Uhm, wat is er allemaal gebeurd de voorbije week. Let me see...
Vorig weekend was het hier een zoete inval van Belgen. Donderdag waren Wendy en Sofie aangekomen, twee Belgische studenten die vorige jaar ongeveer dezelfde stage deden, en zaterdag is er zowel familie van Evy gekomen als vrienden van Ann.
Anyway, zaterdag avond stond er een avondje feesten op het programma. We gingen normaal met zijn zevenen, naar Essenza, een discotheek vlak bij Siena. We wilden er altijd al eens naartoe gaan maar omdat het voor ons te ver gelegen is, zijn we er nog nooit niet geraakt. Soit, dat was dus gesloten. Want het was de dag voor Pasen en da leeft hier nogal bij de Italianen (denk aan nachtmissen, processies, enz...) Dus gingen Wendy, Sofie, Evy en ik naar Siena om eens te zien wat daar geopend was. Uit betrouwbare bronnen had ik vernomen dat Fortezza, een soort club, open was dus reden we daar naartoe. Wat bleek, ook gesloten. Hebben we een paar knapperds op straat aangesproken die ons aanraadden om naar de Campo te gaan omdat daar nog veel volk zat. Uiteindelijk zijn we even naar Barone Rosso gegaan, om te zien of er iets te doen was en om ons favoriete café aan wendy en Sofie te laten zien. Bleek dat het zaterdag daar toch niet zo gezellig is (denk aan Italianen die meteen aan uw tafeltje komen staan en beginnen te zeveren over vanalles... en ze waren nog geeneens ni knap) en zijn we dus gewoon even op de Campo iets gaan drinken. En er was nog enorm veel volk, maar we zijn toch op tijd naar huis gegaan ze.
Zondag met Pasen hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben wel paaseitjes gekregen die de mama van ann had gegeven toen ze hier op vakantie was en ook van Koen, een vriend van Ann. Danku in ieder geval, het bracht de Paasstemming er toch een beetje in. 'S avonds hadden we afgesproken met Paolo (extreem knappe neef van Giovanni) om iets te gaan drinken in Cortona. En die had dus al zijn vrienden meegenomen dus uiteindelijk stonden we er maar gewoon bij. We hebben de avond afgesloten in een discotheek in Cortona, en geloof het of niet, even voelde ik mij terug in de Link in Westmalle. Ik hoop dat da genoeg wilt zeggen :).
Maandag hebben we afscheid genomen van Wendy en Sofie en zijn we 's avonds naar onze docent mevr. Daems geweest om de teksten die we tot nu toe al hadden te verbeteren te overlopen.
Voor de rest was het iegenlijk een gewone week met wachten, wachten en nog is wachten. Woensdag zijn we terug naar Barone Rosso gegaan, maar het sloeg wat tegen. En voor de rest hebben we veel in het zonnetje gelegen en zijn we allemaal vrij verbrand.
Soit, binnen drie weken ben ik dus terug thuis. En ik ben er al veel te veel mee bezig, wat dus soms een domper op de feestvreugde ze. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken, en het is hier zo enorm vlug gegaan. Maar ja aan alle mooie liedjes komt een einde, en aan de mooiste het vlugst zeker é. In ieder geval, ga ik nog genieten van mij drie weken hier en ga ik er nog het beste van maken, en binnen drie weken kan ik jullie allemaal (of de meesten toch :)) terug zien.
Ciao,
Cristina
p.s. Céline ik mis u ook ze :), nog ff volhouden
p.p.s. Dank u papa van Evy, voor de magazines en de Ice Tea :)
Uhm, wat is er allemaal gebeurd de voorbije week. Let me see...
Vorig weekend was het hier een zoete inval van Belgen. Donderdag waren Wendy en Sofie aangekomen, twee Belgische studenten die vorige jaar ongeveer dezelfde stage deden, en zaterdag is er zowel familie van Evy gekomen als vrienden van Ann.
Anyway, zaterdag avond stond er een avondje feesten op het programma. We gingen normaal met zijn zevenen, naar Essenza, een discotheek vlak bij Siena. We wilden er altijd al eens naartoe gaan maar omdat het voor ons te ver gelegen is, zijn we er nog nooit niet geraakt. Soit, dat was dus gesloten. Want het was de dag voor Pasen en da leeft hier nogal bij de Italianen (denk aan nachtmissen, processies, enz...) Dus gingen Wendy, Sofie, Evy en ik naar Siena om eens te zien wat daar geopend was. Uit betrouwbare bronnen had ik vernomen dat Fortezza, een soort club, open was dus reden we daar naartoe. Wat bleek, ook gesloten. Hebben we een paar knapperds op straat aangesproken die ons aanraadden om naar de Campo te gaan omdat daar nog veel volk zat. Uiteindelijk zijn we even naar Barone Rosso gegaan, om te zien of er iets te doen was en om ons favoriete café aan wendy en Sofie te laten zien. Bleek dat het zaterdag daar toch niet zo gezellig is (denk aan Italianen die meteen aan uw tafeltje komen staan en beginnen te zeveren over vanalles... en ze waren nog geeneens ni knap) en zijn we dus gewoon even op de Campo iets gaan drinken. En er was nog enorm veel volk, maar we zijn toch op tijd naar huis gegaan ze.
Zondag met Pasen hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben wel paaseitjes gekregen die de mama van ann had gegeven toen ze hier op vakantie was en ook van Koen, een vriend van Ann. Danku in ieder geval, het bracht de Paasstemming er toch een beetje in. 'S avonds hadden we afgesproken met Paolo (extreem knappe neef van Giovanni) om iets te gaan drinken in Cortona. En die had dus al zijn vrienden meegenomen dus uiteindelijk stonden we er maar gewoon bij. We hebben de avond afgesloten in een discotheek in Cortona, en geloof het of niet, even voelde ik mij terug in de Link in Westmalle. Ik hoop dat da genoeg wilt zeggen :).
Maandag hebben we afscheid genomen van Wendy en Sofie en zijn we 's avonds naar onze docent mevr. Daems geweest om de teksten die we tot nu toe al hadden te verbeteren te overlopen.
Voor de rest was het iegenlijk een gewone week met wachten, wachten en nog is wachten. Woensdag zijn we terug naar Barone Rosso gegaan, maar het sloeg wat tegen. En voor de rest hebben we veel in het zonnetje gelegen en zijn we allemaal vrij verbrand.
Soit, binnen drie weken ben ik dus terug thuis. En ik ben er al veel te veel mee bezig, wat dus soms een domper op de feestvreugde ze. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken, en het is hier zo enorm vlug gegaan. Maar ja aan alle mooie liedjes komt een einde, en aan de mooiste het vlugst zeker é. In ieder geval, ga ik nog genieten van mij drie weken hier en ga ik er nog het beste van maken, en binnen drie weken kan ik jullie allemaal (of de meesten toch :)) terug zien.
Ciao,
Cristina
p.s. Céline ik mis u ook ze :), nog ff volhouden
p.p.s. Dank u papa van Evy, voor de magazines en de Ice Tea :)
Wednesday, April 4, 2007
ZIA Cristina
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
...
ff om jullie te laten weten dat ik gisteren 3 april rond 6.30u tante ben geworden van Ennio Quaglia, een enorm lief schattig jongeske dat het geluk heeft gehad om met geboren te worden tijdens een Good Hair Day :)
Eerste foto staat op mijn fotopage, er komen er ongetwijfeld nog!
En ondertussen moet ik het ook alleen met de foto's doen omdat ik op 1500 km van huis zit en niet terug kan :(, en ge kunt jullie allemaal wel voorstellen hoe graag ik nu naar huis wil...
Dus als er nog mensen Sara gaan bezoeken in het moederhuis, neemt dan nen bos bloemen mee in mijne naam :), of schrijft mijne naam mee op da kaartje in ieder geval.
En Sara, VERGEET GEEN SUIKERBONEN OVER TE HOUDEN è :), please please please
Geniet van het 'boeleke', vertroetel en verwent het al maar goe nu, dat ik het eens zo hard kan verwennen als ik binnen een maandje thuis ben.
Proficiat Sara, en mama die nu ineens Oma is (héhé :P) en papa die nu ineens Nonno is (Héhé) en Laura die meter is enzo en Elisa ook ze :). Blijf maar veel foto's doorsturen en hou mij op de hoogte van alles é :)
Anayway, auguri :)
Bacino, Zia Cristina oftewel tante Cristina (ik vraag mij af wanneer dat hij da volledig ga kunnen uitspreken :))
IK BEN TANTE
IK BEN TANTE
...
ff om jullie te laten weten dat ik gisteren 3 april rond 6.30u tante ben geworden van Ennio Quaglia, een enorm lief schattig jongeske dat het geluk heeft gehad om met geboren te worden tijdens een Good Hair Day :)
Eerste foto staat op mijn fotopage, er komen er ongetwijfeld nog!
En ondertussen moet ik het ook alleen met de foto's doen omdat ik op 1500 km van huis zit en niet terug kan :(, en ge kunt jullie allemaal wel voorstellen hoe graag ik nu naar huis wil...
Dus als er nog mensen Sara gaan bezoeken in het moederhuis, neemt dan nen bos bloemen mee in mijne naam :), of schrijft mijne naam mee op da kaartje in ieder geval.
En Sara, VERGEET GEEN SUIKERBONEN OVER TE HOUDEN è :), please please please
Geniet van het 'boeleke', vertroetel en verwent het al maar goe nu, dat ik het eens zo hard kan verwennen als ik binnen een maandje thuis ben.
Proficiat Sara, en mama die nu ineens Oma is (héhé :P) en papa die nu ineens Nonno is (Héhé) en Laura die meter is enzo en Elisa ook ze :). Blijf maar veel foto's doorsturen en hou mij op de hoogte van alles é :)
Anayway, auguri :)
Bacino, Zia Cristina oftewel tante Cristina (ik vraag mij af wanneer dat hij da volledig ga kunnen uitspreken :))
Subscribe to:
Posts (Atom)
