Predappio

Hoi,

Net de eerste draaidag achter de rug van mijn eindwerk. Man man man, met alles wat er fout is gelopen, is het toch nog een mooi resultaat geworden voor de eerste dag. En uit uw fouten kunt ge leren dus dat is ook weer uiterst handig omdat ik dan weer wa bijgeleerd heb vandaag. Anyway, voor diegenen die absoluut niet weten over wat mijn eindwerk gaat, het gaat over Benito Mussolini en het neofascisme. Ik word hier onthaald als een echte giornalista, zowat iedereen weet hier van mijn bestaan af :) (altijd al is beroemd willen zijn) en echt iedereen is bereid om iets te zeggen. Niet altijd voor de camera spijtig genoeg. Ik ben vandaag gratis gaan eten omdat de 'landlady' mij zogezegd kende, tof voor haar, maar ik kende haar ni. Ik heb korting gekregen op alles, en iedereen komt aan mij vragen wie ik ben, wat ik doe en waarom ik het doe. Als ze mij vragen of ik zelf communist ben, moet ik ze het antwoord altijd schuldig blijven. Ik kan moeilijk zeggen hoe ik over Benito Mussolini denk. Maar ik raad iedereen aan om het eens te doen, naar hier te komen, en een andere kant van de geschiedenis te leren kennen. De Italiaanse kant van de geschiedenis. De mensen die ik vandaag ontmoet heb, zijn niet extreem, ze hebben een eigen ideologie en zijn gepassioneerd door het fascisme. Het is geen obsessie, het is hun uiting van de ontevredenheid die ze hebben jegens het beleid van de huidige regering. En eigenlijk alle regeringen na Mussolini. Ze ontvangen mij hier met open armen, wat beter was dan ik had gehoopt, want ik dacht dat ze mij hier rauw zouden lusten. Een meisje met een grote camera, ik dacht dat ze mij hier zouden lynchen ofzo.

Soit, deze morgen was er een misviering op het kerkhof. Die ik dus door omstandigheden gemist heb, deze middag ben ik met een bende fascisten naar een restaurant gegaan, die daar gingen eten. Ik heb daar niet gegeten, dat gaat niet zo goed met zo een camera van veel gewicht op uw schouder. In de namiddag wilde ik de uitbater van de grootste souvenirwinkel gaan interviewen, die een beetje raar is en ik moet die dus absoluut hebben in mijn reportage. Maar wegens een grote volkstoeloop, was dat onmogelijk. Toen zijn we (Inge is hier mee in Italie om te helpen met mijn eindwerk, waarvoor nog eens mijn dank) naar het museum geweest waar we goed onthaald werden. Een paar interviews gedaan, maar de batterijen waren veel te snel plat dus moesten we het opgeven voor vandaag. Vanavond zijn we nog maar eens uitgenodigd om mee te gaan eten en, uhum, vieren. En morgen wordt er nog meer volk verwacht als vandaag, er is een mars van de Piazza tot het kerkhof, en normaal wordt het een beetje gevaarlijk morgen :). Alles voor het vak é :).

Ik hou jullie nog wel op de hoogte, ws zal dat pas maandag zijn want ik ga het veel te druk hebben de komende 24 uur.

Groetjes,

Cristina